Przed rozpoczęciem nauki nowego języka obcego warto dowiedzieć się, jakie prawa obowiązują w danym języku, bo przecież nauka jednych będzie łatwiejsza, innych o wiele trudniejsza. Jeśli znamy np język włoski i chcemy się nauczyć następnie hiszpańskiego, to na pewno pójdzie nam znacznie łatwiej, (bo są podobne), niż w przypadku jeśli chcemy uczyć się języka japońskiego nie mając z nim styczności. Języki różnią się od siebie wieloma rzeczami. Jednego nauczymy się w pół roku w stopniu komunikatywnym, tak że w danym kraju dogadamy się bez problemu, inny sprawi nam taką trudność, że po upływie tego czasu, albo zrezygnujemy z dalszej nauki, albo będziemy znać jedynie podstawy. Dlaczego tak jest? Nie wystarczy znać słownictwo, języki różnią się od siebie bowiem gramatyką, odmianami rzeczowników, przez przypadki, trudnościami w wymawianiu słów, itp, itd. Warto zadać sobie pytanie po co nam znajomość obcego języka. Jeśli po to, aby porozumieć się w danym kraju jak jedziemy np na wakacje, to poznanie podstawowego słownictwa i gramatyki powinno wystarczyć i taka nauka zajmie nam stosunkowo mało czasu. Jeżeli natomiast chcemy zostać profesjonalnym tłumaczem, to konieczne jest skończenie kilkuletnich studiów, lub przynajmniej kursu językowego. Jeśli zastanawiamy się, czy hiszpański jest trudny, należy wiedzieć, że jest wiele trudniejszych języków od niego. Porównując do języka polskiego, jeśli byśmy byli Hiszpanami i uczyli się go od podstaw nie znając go w ogóle, to okazało by się, że jest on o wiele trudniejszy do nauczenia ze względu na odmianę słownictwa. Wymowa i pisownia słów hiszpańskich jest stosunkowo łatwa, na pewno łatwiejsza od angielskiego. Odmiana rzeczowników męskich i żeńskich jest również prosta, większe trudności może nam natomiast sprawić odmiana czasowników przez osoby, która jest zarówno regularna, jak i nieregularna i niestety tu trzeba uczyć się na pamięć. Wszystko zależy od tego, w jakim celu uczymy się i ile czasu możemy poświęcić, oraz oczywiście od samego zaangażowania.
