Krajem wysoko rozwiniętym wskazywanym jako kraj, w którym nie funkcjonuje ani system ubezpieczenia chorobowego, ani system zaopatrzenia, są Stany Zjednoczone, gdzie usługi opieki zdrowotnej stanowią sferę działania wolnej gospodarki. Niemniej jednak współczesna sytuacja uległa daleko idącym przemianom. Wydatki na zdrowie z biegiem lat coraz wyraźniej rosły. Jeszcze w 1929 r. stanowiły zaledwie 3,5% produktu krajowego brutto, w 1950 r. wzrosły tylko do 4,4%, natomiast po kolejnych dwudziestu latach, w 1970 r., osiągnęły już 7,4%, aby po szesnastu następnych latach przekroczyć już 11%. Jednocześnie malał udział w wydatkach samych zainteresowanych, a rósł udział państwa. Od około 1950 r. zaczęło funkcjonować prywatne ubezpieczenie zdrowotne. W 1929 r. wydatki na zdrowie w 88% pokrywali zainteresowani, w 9% państwo i w 2,6% organizacje dobroczynne, w 1960 r. zainteresowani tylko w 54%, prywatne zakłady ubezpieczeniowe w 21%, państwo już w 21%, organizacje dobroczynne 2,6%, aby w 1986 r. udział zainteresowanych spadł do 28%, zakładów ubezpieczeniowych wzrósł do 30% i państwa do 39% – przy spadku udziału organizacji dobroczynnych do 1,6%. Stworzono system pomocy medycznej (Medicaid), jako formę pomocy społecznej dla najbiedniejszych (kobiet z dziećmi, niewidomych, inwalidów), działający na zasadzie wywiadu środowiskowego, zróżnicowany w zależności od stanu.

www.akcjakredyt.pl

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here